Położenie miednicowe

Położenie dziecka określane jest przez lekarza ginekologa podczas badania USG. W przypadku braku aparatu wykorzystywane są tzw. chwyty Leopolda, umożliwiające stwierdzenie co jest częścią przodującą podczas porodu. Uważa się, że im dziecko i ciąża jest młodsza, tym szansa na samoistny obrót większa. Dlatego też, nie ma powodów do zmartwień, gdy dziecko w połowie ciąży ma położenie miednicowe. Najczęściej jednak, gdy po 34. tygodniu dziecko nadaj jest w nieprawidłowym położeniu, szansa na obrócenie jest niezwykle mała. Jak można obrócić dziecko i jaki poród jest najbezpieczniejszy?

Położenie miednicowe- rodzaje

Położenie miednicowe podłużne oznacza, że dziecko leży w jamie macicy pionowo, a jego głowa znajduje się w dnie macicy, czyli wyżej, a miednica i dolna część ciała na dole. Jeśli mamy do czynienia z najczęstszym położeniem, czyli położeniem główkowym, to główka dziecka znajduje się na dole jamy macicy i podczas porodu drogami natury wyłania się jako pierwsza.

Położenie miednicowe podzielić można na różne rodzaje. Częścią przodująca może być bowiem stopa, pośladki dziecka czy też kolanko. Główny podział położenia miednicowego to położenie miednicowe zupełne i niezupełne. W drugiej grupie dodatkowo wyróżnia się:

1. Położenie pośladkowe
2. Położenie stópkowe
3. Położenie kolankowe

Najbezpieczniejsze z wymienionych jest położenie miednicowe zupełne. Oznacza to, że przodują pośladki wraz ze stópkami, a nogi dziecka są zgięte w stawach biodrowych i kolanowych. Najgroźniejsze skutki może mieć zaś położenie stópkowe.

Położenie miednicowe- przyczyny

Nawet w 80% przypadków nie ma uchwytnej przyczyny, która tłumaczyłaby, dlaczego dziecko znalazło się w nieprawidłowym położeniu. Znane możliwe przyczyny zaś to m.in.:

• wady rozwojowe zaburzające proporcje dziecka i ograniczające jego ruchliwość,
• duża masa dziecka,
• krótki sznur pępowiny,
• ciąże wielopłodowe,
• wady macicy,
• małowodzie lub wielowodzie,
• mięśniaki macicy,
• łożysko przodujące.

Wymienione czynniki wpływają bezpośrednio lub pośrednio na ruchliwość dziecka w jamie macicy, tym samym uniemożliwiając mu często prawidłowe położenie.

Położenie miednicowe- poród

W przypadku, gdy jest to pierwszy poród kobiety i dziecko położone jest miednicowo, lekarze decydują się na wykonanie cięcia cesarskiego. Poza tym bezwzględnymi wskazaniami do wykonania zabiegu operacyjnego w przypadku położenia miednicowego są też m.in.: szacowana masa dziecka ponad 3,75 kg, poród przedwczesny, położenie stępkowe, wady macicy, cukrzyca u matki, nadciśnienie tętnicze w ciąży czy łożysko przodujące.

Podczas porodu drogami natury może dojść do różnego rodzaju groźnych powikłań takich jak w najgorszym wypadku zgon okołoporodowy dziecka. Poza tym wzrasta też ryzyko niedotlenienia, wypadnięcia pępowiny, urazów okołoporodowych czy też zaklinowania główki. Dla kobiety rodzącej, poród dziecka w położeniu miednicowym wiązać może się z urazami dróg rodnych czy też wydłużonym czasem trwania porodu.

Położenie miednicowe- obrót zewnętrzny

Jeśli kobieta przekonana jest o chęci porodu drogami natury i nie ma do tego przeciwwskazań, lekarze decydują się na próbę obrotu zewnętrznego. Obrót jest wykonywany przez doświadczonych specjalistów pod kontrolą USG. Lekarz dotykając brzuch kobiety dłońmi próbuje obrócić dziecko do położenia główkowego. Obrót zewnętrzny wykonywany jest tylko w ciążach donoszonych, tzn. po 37 tygodniu, ponieważ jednym z możliwych powikłań procedury jest rozpoczęcie akcji porodowej.