Ułożenie dziecka- kiedy jest nieprawidłowe?

Ułożeniem dziecka określa się stosunek poszczególnych części ciała względem siebie. Prawidłowym jest przygięcie główki do klatki piersiowej, dzięki czemu może ona rodzić się swoim najmniejszym obwodem. Położenie zaś to stosunek osi długiej dziecka do osi długiej macicy. Wyróżnia się m.in. położenie podłużne i poprzeczne. Prawidłowym jest położenie podłużne główkowe. Położenie podłużne miednicowe zaś może prowadzić do poważnych komplikacji podczas porodu. Z tego powodu niezwykle istotne jest, aby lekarz ginekolog określił zarówno ułożenie jak i położenie dziecka.

Ułożenie dziecka- jak się określa?

Aby poród siłami natury był możliwy, musi być spełniony szereg różnych wymagań. Dziecko powinno wykonać przygięcie główki, aby udało się mu najmniejszą płaszczyzną (podpotyliczno-ciemieniową) wstawić główkę do jamy próżni. Niezwykle istotne jest też, aby wymiary miednicy przyszłej mamy były wystarczające do przebiegu bezpiecznego porodu drogami natury. Do ich określenia najczęściej wykorzystywany jest przed porodem miednicomierz, chociaż należy liczyć się z faktem, że jego pomiary mogą być nieprecyzyjne. Aby dokładnie je określić niezbędny jest rezonans magnetyczny, który wykorzystywany jest jednak bardzo rzadko.

Ułożenie dziecka określane jest na podstawie badania wewnętrznego kobiety rodzącej. Dzięki temu położna lub lekarz jest w stanie zlokalizować szew strzałkowy na głowie dziecka, a także jego ciemiączko tylne. W przypadku, gdy dziecko jest w ułożeniu czołowym, personel medyczny w badaniu przez pochwę może wyczuć łuki brwiowe i nasadę nosa. Jeśli zaś wyczuwa brodę dziecka jest to ułożenie twarzyczkowe. W przypadku nieprawidłowego ułożenia dziecka często dochodzi też do przedłużającego się II. okresu porodu.

Nieprawidłowe ułożenie dziecka

Jeśli główka dziecka nie zostanie prawidłowo przygięta, mamy do czynienia z ułożeniem odgięciowym. Wyróżnia się w tej grupie: ułożenie twarzyczkowe, ciemieniowe oraz czołowe. Ułożenie odgięciowe stanowi ryzyko urazu okołoporodowego, zarówno dla mamy, jak i dla dziecka. Nieprawidłowym ułożeniem dziecka określa się także ułożenie potylicowe tylne, gdzie główka jest przygięta, lecz nie dochodzi do zwrotu potylicy w kierunku spojenia łonowego.

Do nieprawidłowego ułożenia dziecka może dojść z różnych przyczyn, m.in. w przypadku:

• porodu przedwczesnego,
• zwężeń miednicy,
• wad macicy,
• licznych wcześniejszych porodów,
• wad rozwojowych dziecka.

Nieprawidłowe ułożenie- postępowanie

Postępowanie w sytuacji nieprawidłowego ułożenia dziecka zależy od konkretnego przypadku i rodzaju odgięcia. W niektórych sytuacjach, np. w przypadku ułożenia ciemieniowego, postępowanie zachowawcze rozpoczyna się od położenia kobiety rodzącej na boku. Personel może też manualnie spróbować przygiąć i zrotować główkę dziecka. Często niezbędne przy nieprawidłowym ułożeniu dziecka okazuje się nacięcie krocza. Niektóre sytuacje wymagają też wykonania cięcia cesarskiego, ponieważ poród drogami natury może być niebezpieczny i spowodować poważne urazy.