Wróć

Wybierz swój region

Corporate

Umów konsultację o krwi pępowinowej

Umawiam
Test PAPP-A- jego nowe zastosowanie

Test PAPP-A- jego nowe zastosowanie

18.09.2023

2 min. czytania

Kinga Żebrowska

Kinga Żebrowska

Absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Test PAPP-A jest ważnym badaniem w diagnostyce prenatalnej. Wielu Rodziców rezygnuje z niego nie znając wszystkich jego zastosowań. Sprawdź, czego ryzyko, poza wadami genetycznymi, jest oceniane w trakcie testu PAPP-A i dlaczego warto go wykonać.

 

Test PAPP-A- kiedy jest wykonywany?

Test PAPP-A to potoczne określenie testu złożonego, wykonywanego w I. trymestrze. Badanie opiera się na wspólnej ocenie USG genetycznego oraz parametrów biochemicznych – białka PAPP-A, wolnego beta – HCG, a także PlGF. Test PAPP-A wykonany powinien być między 11. a 14. tygodniem ciąży. W tym czasie należy wykonać badanie USG, a przyszła mama powinna mieć pobraną krew. Następnie lekarz ginekolog wprowadza wszystkie dane w specjalny kalkulator i pacjentka może otrzymać pełny wynik badania z uwzględnieniem badań krwi.

Test PAPP-A- dlaczego warto wykonać?

Test PAPP-A pierwotnie służył ocenie głównie ryzyka wystąpienia aberracji chromosomowych. Niektórzy nadal świadomie rezygnują z wykonania tego badania, uznając, że wiedza o wadzie genetycznej dziecka nie zmieni nic w ich postępowaniu czy dalszym toku ciąży. Nie wszyscy zdają sobie jednak sprawę, że podczas tego badania oceniane jest również ryzyko wystąpienia stanu przedrzucawkowego. To zaś umożliwia wdrożenie ewentualnej odpowiedniej profilaktyki i zmniejszenie szansy na pojawienie się preeklampsji. Z tego powodu warto nie rezygnować z wykonania u siebie testu PAPP-A.

Test PAPP-A- wynik

W teście PAPP-A poza opisem badania USG, każda pacjentka otrzymuje skalkulowane ryzyko aberracji chromosomowych oraz, co bardzo ważne, ryzyko wystąpienia stanu przedrzucawkowego. W zależności od wyniku badania wdrażane jest dalsze postępowanie. W przypadku ryzyka aberracji chromosomowych między 1:300 a 1:1000 zaleca się wykonanie badania wolnego płodowego DNA, zaś powyżej 1:300 proponowana jest diagnostyka inwazyjna np. amniopunkcja. Jeśli ryzyko wystąpienia preeklampsji będzie wyższe niż 1:150, kobieta ciężarna powinna zacząć przyjmować 150 mg kwasu acetylosalicylowego (popularnego Acardu) na noc aż do 36. tygodnia ciąży. Ważne jest, aby tę profilaktykę wdrożyć przed 16. tygodniem, kiedy to nie doszło jeszcze do pełnego wykształcenia łożyska.

 

Przeczytaj więcej: Jakie choroby wykrywa test PAPP-A? Kiedy należy go wykonać?

Oceń artykuł:

Średnia ocen 0 / 5. Liczba głosów: 0

(
0
(0)
)

Zainteresują Cię również