Wróć

Wybierz swój region

Corporate

Umów konsultację o krwi pępowinowej

Umawiam
Hipotrofia płodu

Podczas badania USG określana jest między innymi szacowana masa dziecka. Dzięki temu lekarz ginekolog ocenia, czy płód rośnie prawidłowo dla danego wieku ciążowego. Jeśli dojdzie do ograniczenia wzrastania mamy do czynienia z hipotrofią. Sprawdź, czym różni się hipotrofia wczesna od późnej i jak wygląda postępowanie w przypadku takiej diagnozy.

Hipotrofia- czym jest

Lekarz ginekolog wykonując badanie USG ocenia m.in. wzrastanie płodu. Odnosi szacowaną masę dziecka do siatek centylowych odpowiednich dla danego wieku ciążowego. Jeśli masa wynosi poniżej 10 percentyla diagnozowana jest wtedy hipotrofia płodu. Oznacza to, że dziecko jest za małe w porównaniu do innych dzieci będących w tym samym tygodniu ciąży.

Przy określaniu hipotrofii korzysta się ze skrótów- SGA oraz FGR. Są to skróty z języka angielskiego- small for gestational age oraz fetal growth restriction. SGA określany jest płód, który jest mały, ale nie występują żadne powikłania ciąży czy choroby u dziecka. Najczęściej związane jest to z genetycznymi uwarunkowaniami tzn. Rodzice również są niewysocy. FGR zaś to ograniczenie wzrastania, które wiąże się z wyższym ryzykiem okołoporodowym i współwystępuje często z powikłaniami ciąży np. złymi przepływami naczyniowymi.

Kiedyś hipotrofię dzielono na symetryczną i niesymetryczną. Obecnie odeszło się od tego podziału na rzecz ograniczenia wzrastania o wczesnym i późnym początku. Granicą jest wiek ciąży wynoszący 32. tygodnie.

Kurs Srodtekstowy v1 1

Hipotrofia- postępowanie

Pacjentki w ciąży ze zdiagnozowaną hipotrofią wymagają częstszych wizyt u ginekologa, najczęściej co 2 tygodnie, aby monitorować dobrostan płodu. Wykonywane jest również badanie KTG z oceną STV (zmienności krótkoterminowej). Kobiety ciężarne mogą też zostać objęte opieką w specjalnych poradniach hipotrofii płodu działających przy szpitalach położniczych. Częstsze monitorowanie jest konieczne, aby w porę wykryć ewentualne powikłania np. w postaci nieprawidłowych przepływów i zakończyć wcześniej ciążę. Indukcję porodu w przypadku hipotrofii płodu wykonuje się najczęściej po ukończeniu 37. tygodnia ciąży.

W przypadku stwierdzenia ograniczenia wzrastania płodu może także być przeprowadzona dodatkowa diagnostyka w oddziale patologii ciąży w kierunku m.in. chorób z grupy TORCH, które mogą powodować hipotrofię. Niektórym pacjentkom proponowana jest również amniopunkcja diagnostyczna.

Hipotrofia- konsekwencje

Częstym powikłaniem ciąży z hipotrofią płodu jest niedotlenienie i centralizacja krążenia u dziecka wymagająca szybszego ukończenia ciąży. Objawy zagrożenia dziecka widoczne są też m.in. w zapisie KTG jako tachykardia (przyspieszenie czynności serca) czy zmniejszenie zmiennośći krótkoterminowej.  W przypadku hipotrofii większe jest też ryzyko wcześniactwa oraz jego powikłań. Jeśli przyczyną ograniczenia wzrastania były choroby zakaźne z grupy TORCH, noworodek może prezentować inne objawy wywołane daną infekcją. Po urodzeniu, dzieci z hipotrofią częściej mają niską glikemię czy zaburzenia oddychania. Ważne jest jednak, aby w przypadku wykrycia ograniczenia wzrastania być pod stałą opieką specjalisty.

Oceń artykuł:

Średnia ocen 4 / 5. Liczba głosów: 1

(
4
(1)
)

Zainteresują Cię również